Ik heb gekozen voor een positieve kijk op schoonmaken. Vandaag heb ik het over netheid en respect!

Een paar dagen geleden, toen ik op het net aan het ronddwalen was, kwam ik een vreemd artikel tegen met een opsomming van alle verschillende namen die aan de “poetsvrouw” gegeven worden. Nieuwsgierig en verrast dat een dergelijk onderwerp in een lang artikel wordt behandeld, besloot ik het te lezen. Het moet gezegd dat schoonmaken een onderwerp is dat mij na aan het hart ligt, het is de kern van een beroepsactiviteit die ik sinds enkele jaren met passie ontwikkel en waarmee ik bijdraag aan het herstel van het imago van het begrip schoonmaken, dat naar mijn mening te vaak op een pejoratieve, zelfs vernederende manier wordt opgevat en ervaren.

Toen ik het artikel doorlas, was ik nog meer verbaasd te ontdekken dat er een dertigtal synoniemen bestaan voor deze beroepsactiviteit, die niet zo oud is als de wereld, maar wel bijna. U zult zien dat de woorden, ook al lijken ze neutraal, altijd dezelfde negatieve visie op deze functie verbergen.

Maar eerst een beetje etymologische achtergrond… wist u dat het woord “huishouden” komt van het Latijnse “manerer” dat “wonen, verblijven” betekent? Tot zover niets vernederends… Maar sinds de sedentarisering van de mens is de aanwezigheid van “bedienden” binnen “huishoudens” (ook synoniem voor families), vooral de rijkste, de norm.

De adel en de bourgeoisie huurden bedienden en bedienden in voor huishoudelijke taken (schoonmaken, huishoudelijk werk, maar ook koken, kleren wassen, enz.) Deze mensen woonden in het huis en werden vaak als leden van het gezin beschouwd, aangezien zij ook voor de kinderen zorgden en hen soms zelfs opvoedden.

De industriële revolutie bracht vervolgens verandering in de situatie: huishoudsters, gewoonlijk “dienstmeisjes” of “knechten” genoemd, werden apart gehuisvest, in kleine kamers, vaak zonder enig comfort, van de woonruimte van het gezin waarvoor zij werkten. De term bestaat nog steeds en verwijst, zoals bijvoorbeeld in Parijs, naar deze kleine “kamers” die zich onder de daken bevinden en die men kan bereiken door tot 7 of 8 verdiepingen te klimmen, uiteraard zonder lift, zonder voorzieningen.

Tegenwoordig zijn het altijd de rijkste gezinnen, maar ook de ouderen, die zich de diensten van “dienstpersoneel”, “huispersoneel”, “thuiszorg” of “hulp in de huishouding” kunnen veroorloven. De staat neemt, via subsidies en vrijstellingen van belastingen en sociale premies, deel aan de indienstneming van dit beroepspersoneel. Bedrijven, gemeenten, ziekenhuizen, enz. – kortom, alle ruimtes die publiek ontvangen en een onberispelijke netheid en hygiëne moeten garanderen – doen ook een beroep op “oppervlaktetechnici”, “onderhoudspersoneel”, “schoonmaakpersoneel”, enz., hetzij door de dienst uit te besteden of door hen intern in dienst te nemen, of in de toeristische sector, “huishoudsters” en “kamermeisjes”!

Maar de schoonmaakster ben jij ook, ik… in ons eigen huis! Bent u meer een “huisvrouw” (ah! eindelijk een uitdrukking die de kwaliteit van uw werk complimenteert), een “huisvrouw” (een vrouw die niet buitenshuis werkt maar alle huishoudelijke taken voor haar rekening neemt zonder daarvoor een salaris te ontvangen) of een “huisvrouw”, degene die meer de leiding heeft over de taken die gedaan moeten worden?

Lange tijd werd deze activiteit voornamelijk door vrouwen uitgeoefend, maar tegenwoordig zijn er steeds meer mannen bij betrokken. Was de eerste beroemde schoonmaker niet Mr Clean (geboren in 1958 in de VS dankzij de vermetelheid van een reclamebureau)? Wie herinnert zich nog deze poetsheld met zijn ultra-witte T-shirt, zijn mooie spieren, zijn oorbel en zijn vriendelijke glimlach? Een veel vleiender beeld dan wat men gewoonlijk heeft over poetsvrouwen.

Uit dit korte overzicht blijkt dat de uitstraling van deze baan, van deze functie, ook al zijn de benamingen verschillend, naar mijn mening altijd doordrenkt is van een onflatteuze geur, van een ietwat misselijkmakende sfeer… Als we het over schoonmaken hebben, dan is dat toch de druppel?

Maar als ik objectief kijk naar het doel en de betekenis van deze baan, dan is het zorgen voor reinheid, hygiëne en zelfs veiligheid voor de gezondheid (want zijn we vergeten dat het gebrek aan hygiëne in het verleden ziekten en vroegtijdige sterfgevallen heeft veroorzaakt?)… Is dit dan niet een van de meest nobele banen?

Wel, dit is de visie die ik heb besloten aan te nemen.

Een positieve, dynamische en innovatieve visie.

Ik heb zelfs besloten om deze visie uit te dragen door het woord te verspreiden over een geweldige schoonmaakoplossing, die me verzoende met schoonmaken (om eerlijk te zijn haatte ik het) – Vapodil droge stoomreiniging…

De Vapodil cultuur praat nooit negatief over schoonmaken of huishoudelijk werk. Integendeel! Het gaat om netheid, ergonomie, respect voor degenen die het gebruiken en voor degenen die van zijn bijdrage profiteren, maar ook om respect voor de planeet vanwege zijn ecologische karakter.

Ja, netheid is in de eerste plaats respect voor jezelf, voor anderen… Wie heeft nooit gehoord van de reputatie van steden als Marseille of Parijs? Wie is er nog nooit geconfronteerd geweest met vuile toiletten in openbare ruimten of zelfs in de huizen van mensen bij wie wij waren uitgenodigd?

Het begrip reinheid is een kernpunt van goed samenleven, een van de vele beleefdheidsregels die ons in staat stellen in harmonie samen te leven in de samenleving, zijn wij dat vergeten?

Nou, dat heb ik niet! Dankzij de positieve en lonende visie die de Vapodil-cultuur belichaamt, heb ik mijn kijk op huishoudelijk werk veranderd… Nu werk ik graag mee aan het veranderen van de kijk van anderen, door te praten over netheid en respect, door een andere manier te tonen om deze primordiale taak van ons dagelijks leven te benaderen.

Interesse?

Laten we samen praten!

Carole Bordes (Eiland Réunion)
contact@vapodil.re